Yazmak Üzerine Bir Yazı

Yağmur yağıyor bugün, hem de ne yağmak! Sabah ofisin camından baktım, bulutlar yere kadar inmiş, koca dağı yok etmişler arkalarında. Keşke dedim, keşke evde olsaydım şimdi; kahvemi içsem, kitabımı okusam, bir film izlesem, ama en çok da yazsam. Ara ara yağmurun yağışını izleyip yazmaya devam etsem sonra…

Bu aralar böyleyim, kelimeler uçuşup duruyor kafamda. Sabahları kelimelerle uyanıyorum. Yogaya başlıyorum, iki nefes arası bir de bakıyorum kelimelere gitmiş aklım. Yoga sonrası hazırlanıp servise biniyorum. Sabahları zihnim henüz berrak iken okumayı çok sevdiğimden; günün en sevdiğim bölümlerinden biri serviste geçirdiğim bu zamanlar. Açıyorum kitabımı, başlıyorum okumaya ama o da ne! Aklımda kelimeler, ama kitapta yazanlar değil, benim kelimelerim. Havada salınan kelimeler var ve onları gözümle görebiliyorum. İçimden bir ses durmadan yaz, yaz deyip duruyor. Tamam, yazayım da ne yazayım? Elinde güzel bir kumaş, ne biçip dikeceğini bilemeyen bir terzi gibi bakıp duruyorum zihnimde uçuşup duran kelimelere. Nasıl bir araya gelecekler merak ediyorum.

Rivayet o ki; her insanda var imiş yaratıcılık denen mayadan. Ben kendini yaratıcı bulan insanlardan olmadım hiç bugüne kadar. Bana gösterilen, öğretilen şeyleri iyi uyguladığım zamanlar olmuştur ama kendi başıma bir şeyi akıl veya icat ettiğimi hatırlamıyorum. Ya da yaratıcı olmadığıma o kadar inandırmışım ki kendimi silmişim tüm örnekleri hafızamdan. Zaten son 2 yıldır farkına varıyorum ki ben olduğumu zannettiğim kişi değilmişim.

Acaba diyorum, acaba benim yaratıcılığımı göstereceğim alan yazmak olabilir mi? Öyle ya, çocukluğumdan beri sevmişim yazı yazmayı, kompozisyon ödevlerinden hep pekiyi almışım, edebiyat en sevdiğim derslerden, kitap okuyup özet çıkarma en sevdiğim ödevlerden olmuş. Ergenlik döneminde uzun mektuplar yazmışım arkadaşlarıma, üniversitedeyken sevgilime. Telefonla arayıp konuşmak yerine mesaj yazmayı tercih etmişim hep.

Yazı kendini yazar diye duymuştum doğru galiba. Başka bir şey yazma niyetiyle başladım yazmaya ama bunlar çıkıverdi.

Öğle arası bitti. Çalışmaya devam o zaman…